همواره برای فردیت و ارزشهای انگیزشی احترام فراوان قائل بوده ام همانطور که برای جمعیت و ارزشهای اخلاقی و اجتماعی اهمیت قائل شده ام اصولا در این دنیای نسبی عدالت و تعادل حق است بر اساس اصل و پایه حسابداری (سرمایه + بدهی = دارائی) بعد از باور آخرت می توان عدالت خداوندی را اثبات کرد بدین صورت که دنیا مساویست با آخرت یعنی خداوند متعال برای هر انسانی اعتباری قائل است که برخی آن را با خود به دنیا آورده اند یعنی شخصی به دنیا می آید در حالیکه شاهزاده است و یکی دیگر بدون تقصیر گدا ! متولد می شود. لیکن آن که در دنیا دارد در آخرت ندارد و برعکس. یعنی فقیری که در دنیا تجدید می شود در آخرت تعدادی تک ماده دارد ولی پیامبری که قدرت دارد اما ترک اولی کرده و یا سرمایه داری که سرمایه سالاری کند در آخرت ...در آیه امن الرسول داریم که خداوند از هرکه به قدر توانش می خواهد. برخی معتقدندهمه چیز فرد است که اگر اینطور باشد حسنی مبارک هم نه یک دیکتاتور! که فردی مبتکر بود که با تلاش و ریسک فراوان به قدرت رسید و یا آنکه قدرتهای دنیا که به طور جمعی برای کشورهای مستقل تصمیم گیری می کنند کمونیست!هستند. بنابراین می خواهم نتیجه گیری کنم که نه تسلط فردگرایان بر دنیا صحیح است و نه جامعه گرایان بلکه حضور میانه روها صحیح و خداپسند است ایالات متحده از آنجائیکه سرزمین مهاجران است به طور اتوماتیک سرمایه های مادی و معنوی کشورهای دنیا را به سوی خود جذب می کند و ...لیکن آشکار است روزی که روند مهاجرت به آن کشور کند شود تقاضای سیاستهای جامعه پسند نیز در آمریکا افزایش یابد ...
a
برچسب‌ها: علی اکبری, زمین متحد, ولایت, آرامش